1 december 2014

Goedemorgen.

Kijk nou zo lief!
Dit kreeg ik voor mijn verjaardag van de begeleidster van Dochter.

Als iedereen de deur uit is, begin ik met het verschonen van de bedden.

En het opruimen van de keuken.

Ruim, ruim.

Klaar.

Hier mag ook wel iets aan gebeuren.

Gelukt.

En hier.

Hop!

En toen was het bij alweer drie uur.
U denkt misschien, hoe kan dat nou, op de foto's gaat het opruimen zo snel.
Nou in mijn wereld niet hoor.

Door naar de bovenverdieping.

En als ik dan toch bezig ben doe ik meteen de kamer van Dochter.

 

Nah!
Ook al zo lief.
Ik krijg bloemen voor mijn verjaardag.
Van GMT en Ome G.
Blij mee!

Het moet niet gekker worden.
Alweer post voor Meneer T.

Een tandenborstel?
Zijn adem ruikt inderdaad niet altijd even fris.

Ahhhh, post van Anoeschka!

Hij is er blij mee.

Stoere gast.

Dit vind hij dan weer meer een pakje om in te lounchen.

Ach kijk nou, staat zo lief!
Dankjewel lieve Anoeschka, diep van binnen is Meneer T echt zo onwijs blij.
Wat zal hij het lekker warm hebben deze winter en wat gebruik je een fijne geur wasmiddel.

Goed, ik moest nog even door.

Mijn kamertje lijkt ook maar niet op te schieten.
Ik heb al maanden mijn computer niet meer gezien.

Oh, over computer gesproken.

Ik moet als een malle achter de laptop.
Dingen uitzoeken over dagbesteding voor Dochter.
De dagbesteding loopt op zijn zachtst gezegd niet heel erg soepel.

Ik vouw een paar schone handdoeken.

Verzin een maaltijd.

Hang een was op.

En ren de deur uit.
Zonder eten,
En daar baal ik van.

Maar anders kom ik te laat bij de fysio.

 Snel weer naar huis.

Waar was ik ook alweer gebleven?

Het eten.

En weer opruimen...Doe ik nog wel eens wat anders?
Zucht!

En mij dan hier over buigen.

En mailtjes typen en typen en typen.

Mag ik al naar bed?

Truste!