17 februari 2014

Ik begon mijn dag vroeg achter mijn pc.
Mails maken en aanvragen doen.

Ik voelde mij heel jeugdig op de maandagmorgen.
Er zat namelijk een puistje op mijn bovenlip.

Goed.
Waar was ik gebleven?

Wachten bij de fysio.
Drie minuten na het maken van deze foto werd mijn rug gebroken door een meneer die heel vriendelijk lijkt maar gruwelijk wreed is als het om rugbreken gaat.
Hij neemt het nogal serieus.
Zelf noemt hij het wervels op hun plek zetten maar ik kan u vertellen dat elk woord daarvan gelogen is.

Ik gooi er nog maar een groentesapje in met het idee, baat het niet dan breekt het niet.

Hier breekt het mij even op en overweeg ik om meneer fysio te bellen en hem eens flink uit te schelden.
Dat laatste doe ik dan maar niet.

Zaagmans gaat de deur uit.
Wéér speakers halen.
Ik besluit er vandaag niet zoveel van te vinden.
De andere speakers zijn trouwens nog steeds niet wit...
En ook nog steeds niet uit het raam gevallen.

Terug achter mijn pc.
Ook vraag ik vandaag leerplichtontheffing aan.
Een nogal grote stap vind ik.

Oh wie komt daar aan?

Snel naar beneden.

Ja hoor...wéér bruine speakers.
Zaagmans belooft dat ze wit gaan worden.
Ik vraag mij af in welk huis Zaagmans dan gaat wonen en waar hij dan al zijn speakers laat.

Ik lees een stukje van mijn boek.
Dat is eigenlijk een leugen, ik las drie zinnen.
Hooguit.

Wát zie ik daar door mijn narcissen heen?

Ik bak spekjes voor de soep.

 Broccolisoep.

En laat Meneer T vandaag weer de rommel opruimen.

Dochter kijkt wat tv op haar kamer.

Zaagmans staart verliefd naar zijn speakers.

En ik rommel nog wat achter mijn pc.

Slaap fijn!